|
|
Charles VAN LERBERGHE (1861-1907)
Το γρασίδι είναι μαλακό και βαθύ
Το γρασίδι είναι μαλακό και βαθύ
Κάτω από τα κρεμαστά κλαδιά,
Βαριά με φρούτα και λευκά άνθη.
Βαρύ είναι το μεθυστικό άρωμα,
Και γλυκιά η σκιά. Ξαπλώσαμε εκεί.
Ένας ύπνος κουφού τρέχει μέσα από το αίμα.
Και τα κλαδιά χαμηλώνουν και λυγίζουν,
Και να σε χαϊδεύει με μακρά βουρτσίσματα,
Σε χαϊδεύει και σε σηκώνει
Γη απαλά.
Και το δέντρο σε παίρνει στα δυνατά του χέρια,
Το χαρούμενο και τρεμάμενο δέντρο
Που λάμπει στο φως.
Σε αγκαλιάζει και σε κουβαλάει στον αέρα,
Και είμαστε αυτός, είμαστε το χυμό του,
Η γόνιμη δύναμη του, και ανατριχιάζει κανείς
Στα αναδυόμενα λουλούδια και στους καρπούς του,
Στα χιλιάδες ανάλαφρα φύλλα του.
Αναπνέουμε στην ανάσα του, ταριχεύουμε τη γη.
Και ξυπνάμε σαν καρπός που πέφτει,
Ένα βαρύ φρούτο, σοκολάτα,
Στο βαθύ γρασίδι,
|
