|
|
Georges RODENBACH (1855-1898)
Κομμάτια νερού, σκέψης σε πάρκα σιωπής
Τα χαρακτηριστικά του νερού, σκεπτόμενοι σε πάρκα σιωπής,
Στα μεγάλα αθόρυβα πάρκα που σπρώχνονται με μπόουλινγκ,
Γίνετε πικρή. και δεν χρειάζεται πλέον να εξαπατήσουν τις θλίψεις τους
Μόνο ένα decal του ουρανού πριν από το πένθος?
Ένα κολακευτικό πάρτι με μικρά σύννεφα,
Στα σύννεφα ντυμένα με σατέν θείο και ροζ
Ποιος προχωρήσει δεμένη με κορδέλες και κομμένα
Για μερικά minuet ή κάποια αποθέωση:
Σύννεφα του ηλιοβασιλέματος σε μαλακές φουρκέτες.
Μπουφτάν κοστούμια, καλάθια σε οξεία ισχία,
Τα πάντα αντανακλώνται μεταξύ των περιορισμένων λεκανών.
Και ο νεκρός αιώνας ζει ξανά στην κουρασμένη καρδιά,
Στην κουρασμένη καρδιά του νερού που ξαφνικά μετατρέπεται σε χρώμα
Και σκέφτεται να δει όμορφες κυρίες στις άκρες του
Η καρδιά του νερού των λιμνών θυμάται,
Αυτός που σκέφτηκε: «Α, πόσο μακριά είναι ο χρόνος από τότε,
Ο ωραίος καιρός από ωραία κορσάκια με πρόβατα! "
Αυτή τη φορά ξεκινά και πάλι το νερό και πάλι
Αλλά για μια μικρή στιγμή, το παλιό και ακριβό ντεκόρ,
Μια μνήμη που πηγαίνει πίσω σε τυχαία σύννεφα ...
Επειδή είναι ακριβώς αυτό, η μνήμη:
Ένα εφήμερο μιράζ - μια κρίση των πραγμάτων
Ποιος στην κενή ψυχή μας φαίνεται να επανέρχεται?
Τέτοιες, στο νερό, ο ουρανός σε ροζ φορέματα!
|
